10 WRZEŚNIA OGÓLNOPOLSKI DZIEŃ SOLIDARNOSCI Z OSOBAMI CHORYMI NA SCHIZOFRENIĘ

Archiwum

Zdjęcie czarno białe dwie te same kobiety tak jakby połączone stoją obok siebie. Kobieta z lewej ma smutną twarz, kobieta z prawej uśmiechnięta. Na wysokości głowy pomiędzy twarzami trzymają w ręku białą maskę.

10 WRZEŚNIA OGÓLNOPOLSKI DZIEŃ SOLIDARNOŚCI Z OSOBAMI CHORYMI NA SCHIZOFRENIĘ

Pomimo postępu, rozwoju cywilizacji, medycyny w społeczeństwach nadal panuje tendencja do ukrywania schorzeń psychicznych. Choroby, zaburzenia psychiczne to temat tabu, są owiane tajemnicą, narosło wokół nich wiele mitów, co wynika z niskiej świadomości społeczeństwa. Ludzie z chorobami psychicznymi to często powód do wstydu. Wciąż istnieje silne piętno chorób psychicznych do tego stopnia , że rodziny i sami chorzy ukrywają chorobę , co opóźnia rozpoczęcie procesu leczenia i negatywnie wpływa na jego skuteczność. Chorzy w obawie przed nietolerancją nieświadomie wycofują się ze świata zewnętrznego, odsuwają się od swoich bliskich. Nie wiedzą gdzie szukać pomocy i na czym polega choroba. Dlatego tak ważna jest akceptacja społeczna osób chorych i ich wspieranie. Proces akceptacji ułatwi posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat chorób psychicznych w tym schizofrenii. Żółta wstążka to symbol solidarności z osobami chorymi na schizofrenię a w/w dzień to okazja do zapoznania się z chorobą jaką jest schizofrenia.

CZYM ZATEM JEST SCHIZOFRENIA?

Nazwa choroby pochodzi od greckich słów schizein – rozszczepić oraz phren – umysł. To” rozszczepienie „

przejawia się niedostosowaniem do sytuacji uczuć oraz zachowania, co w konsekwencji prowadzi do zaburzenia funkcjonowania i rozpadu osobowości człowieka. Schizofrenia to przewlekła choroba, jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychotycznych, które trzeba leczyć. Objawia się zaburzeniami w których przebiegu występuje brak spójności między myśleniem, emocjami, i zachowaniem. Przyczyna choroby nie jest znana. Może ją spowodować wystąpienie, połączenie wielu czynników: biologicznych – zmiany funkcjonowania mózgu, genetycznych, społecznych, środowiskowych np. rodzinne obciążenie czy psychologicznych. Połowa zachorowań dotyczy ludzi młodych między 15 a 35 rokiem życia. Ich sytuację pogarsza nietolerancja społeczeństwa. Rodzaje schizofrenii dzielimy w zależności od objawów. Mamy zatem schizofrenię: paranoidalną, hebefreniczną, katatoniczną, prostą, rezydualną, niezróżnicowaną.

W Polsce najczęściej rozpoznawana jest postać paranoidalna, która charakteryzuje się m in. występowaniem urojeń – zaburzeń treści myślenia, halucynacji (omamów) obrazy, dźwięki, smaki, zapachy, doznania czuciowe. Leczenie schizofrenii to długotrwały proces. Polega na wyciszeniu zaostrzeń choroby oraz długofalowym zapobieganiu nawrotom. Leczenie opiera się na: farmakoterapii, psychoterapii, psychoedukacji, (rodziny bliskich), terapii zajęciowej.